In “ De Tuinen van de herinnering” vertelt Michel zijn verhaal. Toen hij een jongen was, schaamde hij zich enorm voor zijn vader. Zijn vader was een clown. Geen goede clown; een vreselijk slechte clown. Maar toch wist hij de mensen te ontroeren. Michel vond het vreselijk als zijn vader de clown speelde: ‘Grote flapschoenen, een dikke kokkerd van een neus... een roze dameskorset om zijn lijf en een emaillen vergiet op zijn kop. Bij elke gelegenheid die zich voordeed, maakte mijn vader zich belachelijk als clown.’
Maar dan vertelt oom Gaston, met wie vader tijdens de Tweede Wereldoorlog in Frankrijk in het verzet zat, Michel waarom zijn vader deze hobby had. In het stuk gaan we mee in de belevenissen van oom Gaston en Michels vader tijdens de Tweede Wereldoorlog in Frankrijk. Een avontuur, dat ervoor zorgde dat de vader van Michel een clown werd.